برای اثبات مالکیت یک ملک، می‌توان از هر دو نوع سند عادی و رسمی استفاده کرد. اما در صورتی که ملک دارای سند رسمی باشد، ارائه سند عادی به تنهایی قابل قبول نیست. با این حال، در برخی از دعاوی مرتبط با مالکیت مانند خلع ید، ممکن است به سند عادی نیز استناد شود.
اگر فرد مالکیت را با سند عادی ادعا می‌کند، باید ابتدا اعتبار و صحت سند خود را در دادگاه اثبات کرده و سپس ادعای مالکیت را مطرح کند. در مواقعی که سند رسمی موجود نیست، سند عادی ممکن است به عنوان مدرکی برای ثابت کردن مالکیت مورد قبول دادگاه باشد، اما این بستگی به شرایط و ضوابط قانونی دارد.

سند اصلاحات اراضی به عنوان یکی از مدارک اثبات مالکیت، کافی است. در صورتی که فرد نیاز به سند مالکیت رسمی دارد، می‌تواند با ارائه سند اصلاحات اراضی به اداره ثبت اسناد محل سکونت خود مراجعه کند و درخواست صدور سند مالکیت رسمی را ارائه دهد. 
 
اداره ثبت اسناد پس از بررسی و بازبینی مدارک ارائه شده و اطمینان از کافی بودن مدارک، سند مالکیت رسمی برای مالک صادر می‌کند.

املاک دارای سابقه ثبتی به املاکی اشاره دارد که دارای سند مالکیت معتبر هستند. سند مالکیت باید به نام فرد مزبور در اداره ثبت املاک به ثبت رسیده باشد. وجود این سند مالکیت به عنوان دلیل قانونی و قطعی مالکیت شناخته می‌شود. 
بنابراین ادعاهای دیگران درباره مالکیت این املاک توسط دادگاه قابل پذیرش نیست. به عبارت دیگر، اگر شخصی قادر به ارائه سند مالکیت باشد، دیگران نمی‌توانند در دادگاه ادعا کنند که مالکیت این املاک به آنها تعلق دارد.